Τον δεύτερο επικήδειο στην κηδεία του Κώστα Σημίτη εκφώνησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αποχαιρετώντας τον πρώην πρωθυπουργό.
«Αποχαιρετούμε μια προσωπικότητα που άφησε τη δική της σφραγίδα στην ιστορία του τόπου. Η θεσμική μου θέση επιβάλλει να τον τιμήσω ως άξιο υπερασπιστή της δημοκρατίας, έναν ευγενή αντίπαλο με τον οποίο οι παρατάξεις μας συναντήθηκαν στην είσοδο της χώρας στο ευρώ και στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ο Κώστας Σημίτης ανήκει στην Ιστορία, που θα ζυγίσει τη διαδρομή του.
Τρεις παρακαταθήκες είναι ήδη ορατές:
-Η πίστη του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και η προσπάθειά του να συγκλίνει με τα πιο ανεπτυγμένα κράτη.
-Ο τρόπος διακυβέρνησής του, με πρωταγωνιστή το περίφημο μπλοκάκι, όπου κατέγραφε μεθοδικά τις προτεραιότητες που έπρεπε να γίνουν πράξη, μια απόδειξη της σημασίας του σχεδιασμού και του ελέγχου που πρέπει κάθε ηγέτης να δείχνει.
-Και ένα χαρακτηριστικό από την ιδιότητα του πολιτικού που δίπλα στα καθήκοντά του έβρισκε χρόνο να διαβάζει, να ακούει μουσική, να παρακολουθεί θέατρο, και του ανθρώπου που αγάπησε αληθινά, εκ του ρόλου του ως συζύγου και αγνού πατέρα.
Όπως για αυτά που επιδίωξε και δεν είδε να πραγματοποιούνται. Πρόκειται για τη διαχρονική μοίρα όποιου αποφασίζει να δράσει στη δημόσια σφαίρα. Θα σταθώ σε κάποια αποστάγματα που μπορούν όλους να μας κάνουν καλύτερους. Η κυβέρνηση υπάρχει όχι για να διαιωνίζει η ίδια την εξουσία της, αλλά για να διαμορφώνει μια καλύτερη κοινωνία, επιδιώκοντας συναίνεση και βαδίζοντας συχνά κόντρα στο ρεύμα το όφελος στο τέλος να είναι μεγαλύτερο δεν πρέπει να διστάζουμε στα εμπόδια όταν έχουμε όραμα την πρόοδο.
Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτά, όταν στην εφαρμογή τους δοκιμάζονται οι προσπάθειες της πατρίδας να απαλλαγούμε από εμπόδια. Ένα κάλεσμα από κοινού συνειδητοποίησης. Αποστολή της πολιτικής είναι η συνεχής βελτίωση της ζωής των πολιτών».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε κάποια σημεία που, όπως είπε, κρατά από τη διακυβέρνησή του:
«Τη δημοκρατική συνέπεια ενός επίλεκτου και ιδρυτικού στελέχους του χώρου του.
Τις σοβαρές υποδομές που απέκτησε η χώρα στη θητεία του.
Τα δύο χαρακτηριστικά βήματα που καθόρισαν την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ας κρατήσουμε τα καλύτερα όχι απλά τις θέσεις του ούτε τις διαφωνίες του, αλλά το γεγονός ότι δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να μεταλλαχθεί για να γίνει αρεστός. Διατηρώντας τη διακριτική απλότητα και στην απόσυρσή του από την πολιτική ζωή. Με έναν τρόπο αθόρυβο αλλά ηχηρό που κατέκτησε με τη στάση του.
Μια εξαίρεση στον πολύβουο κόσμο των συνθημάτων των ακραίων πολιτικών αντιπαραθέσεων, ένα παράδειγμα για το πώς ένας πολιτικός μπορεί να παραμένει ενεργός και έναν επίλογο με νόημα».
