Το πρώτο δείγμα ήταν θετικό, με τις δύο πλευρές να συμφωνούν σε ένα διερευνητικό πλαίσιο που θα συνεχιστεί στη Λιβύη. Όμως, πίσω από τα χαμόγελα και τις δηλώσεις, το τοπίο μόνο καθαρό δεν είναι.
Επίσημα, Αθήνα και Τρίπολη αποδέχονται την πιθανότητα προσφυγής στη Χάγη εάν δεν υπάρξει συμφωνία. Στην πράξη, όμως, η Λιβύη μοιάζει διστακτική να ανοίξει μια νομική μάχη με δεδομένη την πίεση της Τουρκίας. Έτσι, η δεύτερη γκρίζα ζώνη είναι αν η Χάγη αποτελεί πραγματικό ενδεχόμενο ή απλώς διπλωματικό άλλοθι για να κερδηθεί χρόνος.
Παράνομη μετανάστευση: Συνεργασία με ερωτηματικά
Στην ατζέντα μπήκε και η παράνομη μετανάστευση, με την Ελλάδα να προσφέρεται να ενισχύσει την εκπαίδευση της λιβυκής ακτοφυλακής. Όμως ο μεγάλος όγκος των μεταναστευτικών ροών ξεκινά από την ανατολική Λιβύη, μια περιοχή εκτός του ελέγχου της κυβέρνησης της Τρίπολης. Αυτό συνιστά την τρίτη γκρίζα ζώνη: Μπορεί όντως η κυβέρνηση Αλ Ντμπεϊμπά να ελέγξει τις ροές ή πρόκειται για μια συνεργασία που μένει περισσότερο στα χαρτιά;
Οικονομία, επενδύσεις και… προσγείωση στην πραγματικότητα
Η αισιοδοξία κορυφώθηκε όταν στο τραπέζι έπεσαν τα «εύκολα»: Συνεργασίες σε ενέργεια, μεταφορές και κατασκευές. Μάλιστα, σχεδιάζεται και επίσκεψη Ελλήνων επιχειρηματιών στην Τρίπολη, ενώ συζητείται και απευθείας αεροπορική σύνδεση Αθήνας – Τρίπολης.
Η χθεσινή έναρξη του διαλόγου δίνει την εικόνα μιας «νέας σελίδας». Όμως οι σκιές είναι πολλές: η Τουρκία παραμένει στο προσκήνιο, το τουρκολιβυκό μνημόνιο συνεχίζει να αιωρείται, και οι πραγματικές δυνατότητες συνεργασίας στη μετανάστευση και στην οικονομία μένουν αμφισβητούμενες.
Η Αθήνα επιχειρεί να ανοίξει έναν δρόμο συνεργασίας που έμενε κλειστός για δεκαπέντε χρόνια. Το αν αυτός ο δρόμος θα οδηγήσει σε συμφωνία ή αν θα χαθεί ξανά μέσα σε γκρίζες ζώνες και γεωπολιτικά παζάρια, είναι το μεγάλο ερώτημα.
