Την απόσταση, που χωρίζει τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες από την προώθηση αποφασιστικών βημάτων για την ενίσχυση της κοινής Ευρωπαϊκής Άμυνας κατέδειξε το προηγούμενο διήμερο στην Κοπεγχάγη, όπου πραγματοποιήθηκαν η άτυπη Σύνοδος Κορυφής της Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα.
Και μπορεί η κλιμάκωση της ρωσικής επιθετικότητας, αλλά και η μερική αναδίπλωση των ΗΠΑ από το Ευρωπαικό θέατρο να λειτουργεί ως επιταχυντής για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης μέσω της υλοποίησης εμβληματικών κοινών αμυντικών σχεδίων, όπως το European Defence Wall κατά των drones ή την Ασπίδα Αεράμυνας, το μέγεθος του διακυβεύματος, πάντως, φέρνει στην επιφάνεια παλαιές και νέες διαχωριστικές γραμμές.
Οι εργασίες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας χθες στην πρωτεύουσα της Δανίας αξιοποιήθηκαν από πολλούς ηγέτες περισσότερο ως το…πρόσχημα για να κάνουν διμερείς επαφές – ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε και τον Γερμανό Καγκελάριο, Φρίντριχ Μερτς – και λιγότερο για την προώθηση του διαλόγου ανάμεσα στους 27 της Ένωσης και τους ηγέτες των προς ένταξη χωρών, εξού και ορισμένες εξ αυτών εκπροσωπήθηκαν από μάλλον χαμηλόβαθμους αξιωματούχους, όπως η Τουρκία.
Προς μια σκληρή μάχη στις Βρυξέλλες
Το… ματς προμηνύεται αμφίρροπο, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να έχει την πρωτοκαθεδρία ως προς τον σχεδιασμό και τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Τείχους κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ενώ οι ισχυροί, όπως το Παρίσι και το Βερολίνο δεν αισθάνονται άνετα να…εκχωρήσουν σημαντικά ζητήματα της άμυνας τους σε ευρωπαϊκά χέρια. Χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία εμφανίζονται καχύποπτες ότι οι νέες ευρωπαϊκές αμυντικές πρωτοβουλίες θα επικεντρώνονται στο Βορρά και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής και θα αφήνουν εκτεθειμένες τις χώρες του Νότου.
