Ο Ιερός Ναός Υπαπαντής του Χριστού βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, σε κοντινή απόσταση από την Καμάρα και απέναντι από τον ναό της Παναγίας Δεξιάς.
Στις αρχές του 16ου αιώνα η εκκλησία αποτελούσε μετόχι της Μονής της Αγίας Αναστασίας στη Χαλκιδική, όπως μαρτυρεί και επιγραφή του 1841. Από πατριαρχικά έγγραφα μαθαίνουμε ότι ήταν γνωστή ως μονύδριο του κυρ Ιωήλ αφιερωμένο στην Παναγία. Το μονύδριο αυτό το έτος 1531 ήταν ερειπωμένο. Το ανακαίνισε τότε ο Θεωνάς, ηγούμενος της Μονής της Αγίας Αναστασίας και κατόπιν μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Το 1841 ο ναός επισκευάστηκε ριζικά.
Πρόκειται για τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με γυναικωνίτη, τύπος ιδιαίτερα συνηθισμένος στη Μακεδονία την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Οι κίονες που χωρίζουν τα κλίτη είναι ξύλινοι και όχι λίθινοι. Στην τοιχοποιία έχουν εντοιχιστεί παλαιότερα γλυπτά.
Στο εσωτερικό διατηρούνται το τέμπλο του έτους 1841, ο δεσποτικός θρόνος, ο άμβωνας και τα προσκυνητάρια. Στο τέμπλο έχουν τοποθετηθεί παλαιότερες εικόνες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το βημόθηρο της Ωραίας Πύλης με την παράσταση του Ευαγγελισμού, έργο της Κρητική Σχολής του 16ου αιώνα.
