Ανάρτηση αναφερόμενος στην στήριξη που ανακοινώθηκε για τους πληγέντες από τις τραγωδίες στο Μάτι και την Μάνδρα έκανε πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Οκτώ χρόνια από το δράμα στη Μάνδρα και την τραγωδία στο Μάτι που ακολούθησε, οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί. Ο αγώνας όσων επέζησαν τραυματισμένοι σωματικά και ψυχικά και ο πόνος όσων έχασαν αγαπημένους μαζί με τα σπίτια και τις ελπίδες τους, παρέμενε μια σιωπηλή υπενθύμιση ότι η Πολιτεία δεν έκανε όσα έπρεπε», αναφέρει αρχικά ο κ. Μητσοτάκης.
Και συμπληρώνει: «Σήμερα η κυβέρνηση απαντά σε αυτήν την άδικη και πολυετή εκκρεμότητα. Όχι με εύκολα λόγια συμπαράστασης. Αλλά με πράξεις ουσιαστικής στήριξης. Παρέχοντας στα θύματα την ίδια θεσμική φροντίδα με εκείνη προς τους πληγέντες στο δυστύχημα των Τεμπών. Γιατί η αλληλεγγύη δεν πρέπει να γνωρίζει διακρίσεις.
Η ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη:
Αναλυτικά ο πρωθυπουργός στην ανάρτησή του αναφέρει:
«Οκτώ χρόνια από το δράμα στη Μάνδρα και την τραγωδία στο Μάτι που ακολούθησε, οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί. Ο αγώνας όσων επέζησαν τραυματισμένοι σωματικά και ψυχικά και ο πόνος όσων έχασαν αγαπημένους μαζί με τα σπίτια και τις ελπίδες τους, παρέμενε μια σιωπηλή υπενθύμιση ότι η Πολιτεία δεν έκανε όσα έπρεπε.
Σήμερα η κυβέρνηση απαντά σε αυτήν την άδικη και πολυετή εκκρεμότητα. Όχι με εύκολα λόγια συμπαράστασης. Αλλά με πράξεις ουσιαστικής στήριξης. Παρέχοντας στα θύματα την ίδια θεσμική φροντίδα με εκείνη προς τους πληγέντες στο δυστύχημα των Τεμπών. Γιατί η αλληλεγγύη δεν πρέπει να γνωρίζει διακρίσεις.
Έτσι, στο εξής, οι οικογένειες όσων χάθηκαν, οι τραυματίες και οι εγκαυματίες θα λαμβάνουν ειδική σύνταξη 1.700 ευρώ. Θωρακίζονται, επίσης, οι αποζημιώσεις που τους έχουν επιδικαστεί. Χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις. Και διαγράφονται όλες οι οφειλές τους προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Παράλληλα, η υγειονομική κάλυψη όπως και η ψυχολογική τους υποστήριξη γίνονται υπόθεση του Κράτους. Τίποτα, δυστυχώς, δεν μπορεί να αλλάξει όσα συνέβησαν. Η Πολιτεία, ωστόσο, ταυτόχρονα με την ανάταξη του Δημοσίου, οφείλει να ανακουφίζει, όσο γίνεται, και τα τραύματα που αφήνουν πίσω τέτοιες τραγωδίες.
Ελάχιστο χρέος μας είναι διαρκώς να βοηθούμε και ποτέ να μην λησμονούμε».
