«Το ελληνικό Κράτος, η ελληνική Πολιτεία διαχρονικά δεν έχει πάψει να θεωρεί τις αξιώσεις της για αποζημιώσεις και επανορθώσεις από τα εγκλήματα πολέμου ότι είναι ενεργές αξιώσεις, διεκδικήσιμες αξιώσεις και έγκυρες αξιώσεις» δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, κατά την αντιφώνησή του, στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του ο δήμαρχος Καλαβρύτων Αθανάσιος Παπαδόπουλος, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 82η επέτειο Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Ο κ. Τασούλας, υπογράμμισε ότι «αυτές οι αξιώσεις αντικρούονται με τις απόψεις της άλλης πλευράς, που ισχυρίζονται ότι δήθεν το θέμα είναι λήξαν» και πρόσθεσε ότι «Το θέμα για την Ελλάδα δεν είναι λήξαν. Είναι ανοιχτό. Αυτό πηγάζει και από απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, σχεδόν ομόφωνη.
Πηγάζει από το Σύνταγμά μας που επιτάσσει δικαιοσύνη και πηγάζει από τη σπαρακτική, από τη σπαρακτική αποφυγή της μνήμης που η μοίρα της είναι να σβηστεί. Η μνήμη λοιπόν των παππούδων σας, των συγγενών σας δεν θα σβηστεί και το τρίπτυχο της δικαιώσεως τους, η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η φιλία θα φωτίζουν για πάντα το δρόμο του δικού μας καθήκοντος».
Ακολουθεί η αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς μπορούν με χίλιους τρόπους. Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής όταν ακούσεις ανθρώπους. Όταν ακούσεις ποδοβολητά λύκων ο Θεός μαζί σου, ξαπλώσου χάμω με μάτια κλειστά και κράτα την πνοή σου». Έγραψε ο περίφημος ποιητής Καρυωτάκης, καταγόμενος από την Αρκαδία, σε ένα ποίημα του, για να δείξει με λόγια, με λέξεις, το βαθμό σκληρότητας που μπορεί να έχει προέλευση ανθρώπινη. Αυτός ο βαθμός σκληρότητας όμως, που έφερε το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, αυτός ο βαθμός σκληρότητας που σήμερα μας μάζεψε εδώ, για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων της σκληρότητας, δεν περιγράφεται από καμία ποίηση. Είναι απερινόητος.
Δεν μπορεί ούτε η γραφίδα, ούτε η σμίλη, καμία τέχνη να το περιγράψει. Οι τέχνες μπορούν να το προσεγγίσουν, όπως καμαρώσαμε στην περίφημη έκθεση του Τάσσου Αλεβίζου, που πριν λίγο είχα την τιμή να εγκαινιάσω, και που σας αξίζουν συγχαρητήρια κύριε Δήμαρχε για αυτές στις σπουδαίες πολιτιστικές πρωτοβουλίες. Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, ένα από τα 131 ολοκαυτώματα στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, της ναζιστικής Γερμανίας, είναι η αδιανόητη μεταφορά του ανθρώπινου φανατισμού σε επίγεια συμπεριφορά.
Τι τέρας, τι ποδοβολητά λύκων μπορεί να ακούσει κανείς από ανθρώπους. Εξόντωσαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων, αφού πρώτα, πλησιάζοντας σαν ανθρώπινοι μέγγενη, τα Καλάβρυτα κατέστρεψαν και εξόντωσαν σπίτια και κατοίκους άλλων χωριών, εφαρμόζοντας το “νόμο” που ούτε το δίκιο του πολέμου δεν αναγνωρίζει, εφαρμόζοντας το νόμο, εντός εισαγωγικών η λέξη νόμος, της συλλογικής ευθύνης, κάνοντας, δηλαδή, ένα τερατώδες έγκλημα πολέμου.
Σήμερα είχα την ευκαιρία, για πρώτη φορά, να βρεθώ εδώ σε μία μέρα λαμπρή, σε μία μέρα χαρμόσυνη, ηλιόλουστη θα έλεγα, μία μέρα παραπλανητική εν σχέσει με αυτό που ήρθαμε να τιμήσουμε.
Ήρθαμε να τιμήσουμε τα θύματα που προέρχονται από τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, από τα σκοτάδια της ανθρώπινης ιδεολογίας, από τα σκοτάδια του ανθρώπινου φανατισμού, από τα σκοτάδια της ανθρώπινης απληστίας, που μετέτρεψαν ένα στρατό, μετέτρεψαν μια χώρα σε δήμιο άλλων χωρών και άλλων στρατών. Σήμερα, αυτή τη λαμπρή μέρα του Δεκεμβρίου, θυμηθήκαμε τι έγινε πριν 82 χρόνια και οι συγγενείς των θυμάτων όχι απλώς θυμήθηκαν, ξανασυγκινήθηκαν, ξαναέφεραν στον ψυχισμό τους όλη αυτή την αφόρητη κατάσταση που έζησαν την 13η Δεκεμβρίου του 1943. Έκτοτε, η χώρα μας προχώρησε.
