του Δημήτρη Κουτσούκου
Παραποιημένες πηγές, ανύπαρκτες πιστοποιήσεις, πανεπιστήμια που διαψεύδουν την εμπλοκή τους και μια Επιτροπή που αγνόησε εντολές. Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για τα Τέμπη αποδομείται από τα ίδια του τα θεμέλια.
Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για την τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν αυτό που παρουσιάστηκε. Δεν ήταν προϊόν ανεξάρτητης επιστημονικής έρευνας. Δεν γράφτηκε από κρατικούς ερευνητές. Δεν βασίστηκε σε δεδομένα που πιστοποιήθηκαν από κορυφαία πανεπιστήμια. Ήταν ένα κατασκεύασμα. Και η ομάδα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή του, δεν ήταν θεσμική. Ήταν η ΕΔΑΠΟ.
Η ΕΔΑΠΟ, η ένωση συγγενών θυμάτων, δεν περιορίστηκε στο να ζητά δικαιοσύνη. Δεν περιορίστηκε στον ρόλο του θιγόμενου πολίτη. Ενεπλάκη ενεργά, απευθείας, μέσα στην ίδια την ερευνητική διαδικασία. Χωρίς θεσμική ιδιότητα. Χωρίς διαφάνεια. Χωρίς έγκριση. Και το αποτέλεσμα ήταν ένα πόρισμα που έφερε τη σφραγίδα του κράτους, αλλά γράφτηκε με όρους και περιεχόμενο που υπέδειξε μια ομάδα ιδιωτών.
Στο επίκεντρο της απάτης βρίσκεται η περίφημη «πυρόσφαιρα». Ένα κεφάλαιο που συμπεριλήφθηκε στο επίσημο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, παρά το γεγονός ότι το Συμβούλιο του Οργανισμού είχε ρητά ζητήσει να παραληφθεί. Ο λόγος; Δεν υπήρχε πιστοποιημένη επιστημονική τεκμηρίωση. Δεν υπήρχαν επαληθεύσιμα στοιχεία. Δεν υπήρχε καν συναίνεση των πανεπιστημίων που αναφέρονταν μέσα στο κείμενο.
Το Πανεπιστήμιο της Πίζας, μέσω του καθηγητή Λαντούτσι, διέψευσε με οργισμένο email κάθε συμμετοχή. «Το Πανεπιστήμιο δεν ενέκρινε τη χρήση του ονόματός του», τόνισε. «Η επικοινωνία μου με τον κ. Accou ήταν ιδιωτική και γενικού χαρακτήρα. Δεν αφορά την υπόθεση των Τεμπών».
Το Πανεπιστήμιο της Γάνδης επίσης δεν είχε καμία εμπλοκή. Οι προσομοιώσεις που παρουσιάστηκαν στο πόρισμα δεν προήλθαν από τη Γάνδη, αλλά, όπως παραδέχεται ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ Χρήστος Παπαδημητρίου, ήταν «υλικό που παραδόθηκε από την ΕΔΑΠΟ». Ο ίδιος προσθέτει: «Το έμαθα την παραμονή της παρουσίασης. Δεν ήξερα τίποτα. Το Συμβούλιο δεν είχε ενημερωθεί».
Και όμως, η Επιτροπή Διερεύνησης – με επικεφαλής τον Βέλγο κ. Accou και τα μέλη Καπετανίδη και Carpinelli – αγνόησε το Συμβούλιο. Αγνόησε τις αποφάσεις. Αγνόησε την απουσία πιστοποίησης. Και συνέταξε ένα κεφάλαιο για την πυρόσφαιρα βασισμένο σε σενάρια της ΕΔΑΠΟ. Τα οποία ούτε τα παρέδωσε ποτέ η οργάνωση επίσημα στον Οργανισμό. Ούτε τα προσκόμισε στη Δικαιοσύνη. Ούτε τα κοινοποίησε στον ανακριτή – παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις.
Σύμφωνα με τα πρακτικά των συνεδριάσεων, η Επιτροπή «παρέκαμψε ρητές οδηγίες του Συμβουλίου», «χρησιμοποίησε αναπόδεικτα δεδομένα» και «παρέπεμψε σε φορείς που δεν είχαν δώσει έγκριση». Ο Παπαδημητρίου το λέει ανοιχτά: «Η χρήση της ΕΔΑΠΟ για τη διερεύνηση της πυρόσφαιρας ήταν αντικανονική. Η Επιτροπή δεν ενημέρωσε ποτέ κανέναν».
Δεν πρόκειται για επιστημονική διαφωνία. Πρόκειται για σκόπιμη παραποίηση. Πρόκειται για εμπλοκή ιδιωτών σε επίσημο κρατικό έγγραφο. Πρόκειται για εξαπάτηση.
Αυτό που παρουσιάστηκε ως αντικειμενική τεχνική ανάλυση, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα αφήγημα που συνέταξε μια οργάνωση και το υπέγραψαν κρατικοί λειτουργοί χωρίς να το ελέγξουν. Οι οποίοι, μάλιστα, το έντυσαν με το κύρος ξένων πανεπιστημίων που δεν είχαν ιδέα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αμείλικτο: γιατί συνέβη αυτό; Γιατί μια Επιτροπή με θεσμική αποστολή χρησιμοποίησε υλικό ιδιωτών, αγνόησε το Συμβούλιο, ενέπλεξε τρίτους χωρίς άδεια και προώθησε ένα αφήγημα που σήμερα καταρρέει;
Και το κυριότερο: ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;
Ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ οφείλει πλέον να κάνει το αυτονόητο. Να διαγράψει το κεφάλαιο της πυρόσφαιρας. Να καταθέσει νέο, ανεξάρτητο πόρισμα βασισμένο σε πραγματικά στοιχεία και πιστοποιημένες μελέτες. Και να ζητήσει λογοδοσία από όσους επέτρεψαν η κρατική θέση για το δυστύχημα των Τεμπών να γραφτεί έξω από το κράτος.
Η ΕΔΑΠΟ οφείλει να παραδώσει άμεσα όλα τα δεδομένα που επικαλέστηκε. Αν δεν το κάνει, επιβεβαιώνει ότι λειτούργησε όχι ως ομάδα αναζήτησης της αλήθειας, αλλά ως μηχανισμός διαμόρφωσης αφηγήματος. Και αυτό, σε μια υπόθεση που αφορά τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, είναι αδιανόητο.
Το πόρισμα των Τεμπών δεν μπορεί να είναι προϊόν εξαπάτησης. Δεν μπορεί να βασίζεται σε σενάρια. Δεν μπορεί να υπογράφεται από θεσμούς και να γράφεται από ιδιώτες. Αν αυτό δεν ανατραπεί, τότε το ίδιο το κράτος καθίσταται συμμέτοχο στη συγκάλυψη. Και η λέξη «δικαιοσύνη» χάνει κάθε νόημα.
Ακούστε τη συνέντευξη του Χρ. Παπαδημητρίου, στον realfm 97,8 και την εκπομπή του Νίκου Στραβελάκη.
