Του Στέργιου Καλόγηρου
Την Κυριακή 9, Ιουνίου 2024 βρέθηκα στον Άγιο Δομέτιο της Λευκωσίας στο εκλογικό κέντρο όπου οι Τουρκοκύπριοι ψηφίζουν. Από νωρίς το πρωί έρχονται από τα κατεχόμενα Τουρκοκύπριοι έχοντας στο μυαλό τους να εκλέξουν τον υποψήφιο Τουρκοκύπριο ευρωβουλευτή που κατεβαίνει με το κόμμα ΑΚΚΕΛ.
Άρχισα να συζητώ μαζί τους πριν προχωρήσω σε κάποια συνέντευξη για να διαπιστώσω την πρόθεσή τους και την διάθεσή τους να μιλήσουν σε ένα κανάλι ,και ειδικά όταν αυτό είναι η Βεργίνα τηλεόραση.
Διαπίστωσα πως όσοι Τουρκοκύπριοι ήταν άνω των 50 ετών μιλούσαν οι περισσότεροι εξ’αυτών ελληνικά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας κυρίας από τα κατεχόμενα Τουρκοκύπριας η οποία μίλησε στην κάμερα της Βεργίνα Τηλεόρασης στην ελληνική γλώσσα, την ίδια στιγμή που δίπλα της ήταν η κόρη της η οποία απλά καταλαβαίνει λίγα ελληνικά ενώ στο τέλος της συνέντευξης η εγγονή της δήλωση έκπληκτη καθώς για πρώτη φορά άκουγε την γιαγιά της να μιλάει ελληνικά.
Το 99% σχεδόν επιθυμούν μία λύση αλλά με την παρουσία του κατοχικού στρατό στην Κύπρο καθώς διατηρούν επιφυλάξεις για την ασφάλεια τους.
Επίσης θέλουν να απολαμβάνουν τα προτερήματα του πολίτη της κυπριακής Δημοκρατίας αλλά ταυτόχρονα να έχουνε τα προτερήματα που τους παρέχει η Τουρκία είτε απευθείας από την Άγκυρα είτε μέσω του ψευδοκράτους του Τατάρ.
Συμπέρασμα στο οποίο θα συμφωνήσω με αυτό που λένε και οι ίδιοι σε λίγα χρόνια έτσι όπως πηγαίνει κατάσταση κανείς από τη μία και από την άλλη πλευρά δεν θα θυμάται τι έγινε στο παρελθόν
Επομένως η ελληνική πλευρά θα πρέπει να δει με νηφαλιότητα το τι θα πράξει ώστε σύντομα να βρεθούμε στο σημείο που όλοι μας επιθυμούμε.
