Ο Μητροπολίτης τέως Κόνιτσας Ανδρέας, ένας άνθρωπος με αξιόλογο ποιμαντικό και πνευματικό έργο, άφησε την τελευταία του πνοή, προκαλώντας θλίψη. Από το 1995, ο Μητροπολίτης Ανδρέας υπηρέτησε με αφοσίωση τη Μητρόπολη Κονίτσης, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό αποτύπωμα αγάπης και προσφοράς.
Ο κατά κόσμον Ανδρέας Τρεμπέλας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1939. Αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1963. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1968 και πρεσβύτερος το 1969.
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Χατζηκώστα, όπου πάλευε για τη ζωή του μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να νικήσει σε αυτήν τη δύσκολη μάχη. Η κατάσταση της υγείας του τον ανάγκασε να παυθεί από τα καθήκοντά του, όπως αποφάσισε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 10 Μαρτίου 2025, και από τότε τη θέση του τοποτηρητή ανέλαβε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Μάξιμος.
Τα συλλυπητήρια του Κωνσταντίνου Τασούλα
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια για την εκδημία του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέα, υπογραμμίζοντας ότι «υπηρέτησε με πίστη, αφοσίωση και αυταπάρνηση την ορθοδοξία στην ακριτική του Μητρόπολη» και προσθέτοντας ότι «η μνήμη γι’ αυτό το πλούσιο έργο του, το ποιμαντικό, το κοινωνικό, το πατριωτικό και το πνευματικό, θα συνεχίσει να παραδειγματίζει και να δεσμεύει για τη συνέχισή του».
Ειδικότερα, κατά τη δήλωσή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Τασούλας τόνισε:
«Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Ανδρέας, που υπηρέτησε με πίστη, αφοσίωση και αυταπάρνηση την ορθοδοξία στην ακριτική του Μητρόπολη, υπέκυψε σήμερα σωματικά, μετά από μακρά ασθένεια και εκοιμήθη, όμως η μνήμη και το έργο του δεν θα πάψουν να συνοδεύουν ιδιαίτερα όσους από εμάς τον ζήσαμε.
Έργο τριών δεκαετιών στην παραμεθόριο αγαπημένη του επαρχία Πωγωνίου και Κονίτσης, αλλά και δυναμική και αδιάκοπη συμπαράσταση προς την ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας, με τη διαρκή εκ μέρους του αγωνία και την κινητοποίηση όλων μας για την προστασία των δικαιωμάτων “των παιδιών του, των βορειοηπειρωτών”, όπως πατρικά τους αποκαλούσε. Η μνήμη γι’ αυτό το πλούσιο έργο του, το ποιμαντικό, το κοινωνικό, το πατριωτικό και το πνευματικό, θα συνεχίσει να παραδειγματίζει και να δεσμεύει για τη συνέχισή του.
Για την εκδημία του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.
Αιωνία του η μνήμη!».
