Διάρρηξη και κλοπή στον βυζαντινό Ιερό Ναό Μεταμόρφωση του Σωτήρος μνημείο της UNESCO στο κέντρο της Θεσσαλονίκης τα ξημερώματα της Κυριακής.
Η κατάσταση με την εγκληματικότητα στην πόλη είναι πλέον τραγική.
Χαρακτηριστική και η ανάρτηση στην σελίδα του Ναού από τον Εφημέριο του Ναού :
“Η εγκληματικότητα καλπάζει & η παραφροσύνη των ανθρώπων, στερούμενοι το λόγο του Ευαγγελίου, οδηγεί καθημερινά σε ασύλληπτες πράξεις βίας, όπως παρατηρούμε στην ”ειδησεογραφία” της χώρας μας, αλλά και παγκοσμίως.
Στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, στην Καμάρα, δίπλα σε μία στάση ταξί, Κυριακή ξημερώματα, πραγματοποιήθηκε διάρρηξη με βίαιο τρόπο και κλοπή στο βυζαντινό Ιερό Παρεκκλήσιό μας, που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και αποτελεί μνημείο της UNESCO, με τις ζημιές να είναι αρκετές.
Αξίζει όμως να πούμε ”δύο λόγια” για το ανακύπτον θέμα, κάποια απ’ τα οποία έχουμε επισημάνει ξανά και ξανά.
Στην προσπάθεια ανάδειξης του Ιερού Ναού – Μνημείου, έχουν γίνει κάποιες εργασίες καλλωπισμού, με το κλάδεμα κάποιων φυτών (και όχι το ξερίζωμα τους), καθώς και την προσθήκη νέων φυτών και δενδρυλλίων. Όσο δε αφορά το σχετικό κλάδεμα, αυτό έγινε τόσο για λόγους ευπρεπισμού του χώρου, όσο όμως και για λόγους ασφαλείας, καθώς η αυλή του Ναού όντας αφύλακτη, χωρίς κιγκλιδώματα και πόρτα, γινόταν και γίνεται (σε μικρότερο βαθμό) δημόσια τουαλέτα, χώρος ανταλλαγής και χρήσης ναρκωτικών, καθώς και δημόσιο υπνωτήριο και ”εστιατόριο”. Παρόλα αυτά, δεχθήκαμε τότε κριτική:(https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/atopi-stoxopoiisi-tou-naou-tis-panagoudas-sti-thessaloniki/)
Επίσης, στην ανάδειξη του Ιερού Ναού – Μνημείου, προστέθηκαν και για λόγους ασφαλείας του περιβάλλοντος χώρου, κάποιοι μικροί και διακριτικοί προβολείς από εμάς, αλλά κάποιοι συμπολίτες μας, πέριξ του Ναού, κινούμενοι με κριτήρια ατομικισμού, φρόντισαν για τη μερική αφαίρεσή τους, με το ”έτσι θέλω”. Στο θέμα δε του φωτισμού, έρχεται να προστεθεί και η αγαστή σχέση μας με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου προέβησαν άμεσα στην αλλαγή των καμένων δημοτικών φωτιστικών που προβάλλουν τον Ιερό Ναό – Μνημείο, μετά από σχετικό αίτημά μας. Δυστυχώς όμως, κάποιοι συμπολίτες μας, πάλι πέριξ του Ναού, φρόντισαν να χαλάσουν τους δύο από τους τέσσερις δημοτικούς προβολείς, ελάχιστες μέρες μετά την επισκευή τους, γιατί έτσι έκριναν, γιατί έτσι τους άρεσε, γιατί τους ενοχλούσε, γιατί τους αρέσει να κινούνται με δικούς τους ”νόμους”, γιατί τους ενοχλεί ένας Ναός που τον βρήκαν εκεί όταν πήγανε να μείνουν ή να εργαστούν στις διπλανές πολυκατοικίες, καθώς είναι κτισμένος το 1350.
Όσον αφορά την ασφάλεια του χώρου με κάποια κιγκλιδώματα και πόρτα για την είσοδο στον αύλειο χώρο, αυτό είναι κάτι το οποίο θα γίνει σε συνεννόηση με την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία, με το προσωπικό της οποίας οι σχέσεις συνεργασίας μας είναι άριστες. Δυστυχώς όμως, η μειωμένη χρηματοδότηση της Υπηρεσίας και ο αυξημένος όγκος εργασίας του προσωπικού της, απαιτεί το όλο βάρος των εργασιών, να το επωμιστούμε εμείς.
Εν κατακλείδι, παρατηρούμε μία φαιδρότητα, που έχει να κάνει με τα εξής:
- Αδυναμία του Κράτους να παράσχει ασφάλεια στο κεντρικότερο σημείο της Θεσσαλονίκης
- Ατομικισμός και έλλειψη ενσυναίσθησης και απομάκρυνση από την αίσθηση της ”κοινότητας”, το οποίο αφορά τόσο το ”να κάνω το δικό μου και αφού με ενοχλεί θα χαλάσω το φως”, όσο και με το γεγονός ότι ξημερώματα Κυριακής, εκατοντάδες άνθρωποι διασκεδάζουν έξω, αλλά κανένας δεν είδε κάτι, ούτε τους προξένησε εντύπωση μία γκρεμισμένη πόρτα.
- Αδυναμία του Κράτους να διαφυλάξει, να συντηρήσει, να αναδείξει και να προστατέψει το μοναδικό πλούτο της χώρας μας, τα μνημεία κάθε περιόδου, μέσω των διαφόρων Υπηρεσιών του.
- Ο χαρακτηρισμός μνημείο της UNESCO, δυστυχώς έχει να κάνει με οτιδήποτε άλλο, πέρα από την ενεργή υποστήριξη ενός Μνημείου.
Στο ως άνω πλαίσιο λοιπόν, καλό και πρέπον θα είναι να συμβάλλουν για την αποκατάσταση των ζημιών, αλλά και στις επιπλέον εργασίες προφύλαξης-ασφάλειας του Ιερού Ναού – Μνημείου, όλοι οι Ενορίτες, καθώς όταν θέλουμε να μετέχουμε σε έναν αξιοπρεπή και φροντισμένο χώρο Λατρείας, έχουμε και υποχρεώσεις έναντι αυτού. Όπως λοιπόν, όταν θέλουμε να βρίσκουμε κεριά στις κηροθήκες για να ανάβουμε, πρέπει να συνδράμουμε με τον οβολό μας, ή όταν θέλουμε να παίρνουμε αντίδωρο, πρέπει προηγουμένως να έχουμε προσφέρει στο Ναό τον άρτο, έτσι και ένας χώρος λατρείας απαιτεί την ενεργή συμμετοχή όλων μας, στο μέτρο φυσικά των δυνατοτήτων του καθενός μας. Άλλωστε, το ελάχιστο των πολλών, είναι μέγιστο.”
