ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ *
Γεννήθηκες στη μοναξιά. Δεν υπήρξε μητρική αγκαλιά, δεν υπήρξε πατρικό χάδι για εσένα. Στάθηκες όρθιος, περπάτησες για πρώτη φορά, μίλησες μπροστά σε ανθρώπους ξένους, που έκαναν απλά την δουλειά τους.
Με αγάπη ίσως, αλλά τη δουλειά τους. Στα πέντε σου, βρέθηκε να σε αγκαλιάσει κάποιος που ήθελε να τον λες μαμά, μπαμπά. Θα χάρηκες πολύ φαντάζομαι.
Στα οχτώ σου, αρρώστησες με πυρετό και βήχα. Θα περάσει, σου είπαν. Κι όμως χειροτέρεψε. Σου είπαν ψέμματα; Νοσοκομείο. Ανάσες που σφυρίζουν. Κουράζεσαι. Βήχας σαν αλύχτισμα. Σου λείπει αέρας.
Η εικόνα θολώνει, τα φώτα της οροφής σκοτεινιάζουν, το μόνιτορ δίπλα σου γκρινιάζει με ένα μονότονο ηλεκτρονικό παράπονο… Σβήνει κι αυτό σιγά σιγά. Πέθανες. Corynebacterium diphtheriae είπαν πως λέγεται ο φονιάς σου.
Θέλω να σου ζητήσω ένα συγνώμη. Συγνώμη που άφησα τους ευκολόπιστους «αντιεμβολιαστές» να ξελογιάζονται από τη συναισθηματικά βολική «ζεστασιά» της χιπστερο-εναλλακτικούρας και της συνωμοσιολογίας, να πετάξουν την επιστήμη και την κοινή λογική από το παράθυρο – κι εγώ γελούσα κοροϊδεύοντας τους αφελείς.
Θέλω να σου ζητήσω ένα συγγνώμη.
Συγγνώμη που επέτρεψα στο Υπουργείο Παιδείας να αφήνει παραθυράκια νομικά για πιστοποιητικά εγγραφής ελαφρά την καρδία, χωρίς σαφείς και ορισμένες μόνο ιατρικά αιτιολογημένες εξαιρέσεις. Συγγνώμη που το εκάστοτε υπουργείο νοιάστηκε πιο πολύ να μην δυσαρεστήσει εν δυνάμει ψηφοφόρους παρά για εσένα.
Θέλω να σου ζητήσω ένα συγνώμη. Συγνώμη που δεν κατάφερα να πείσω το υπουργείο Υγείας και το ΚΕΕΛΠΝΟ – ή όπως διάβολο λέγεται τώρα – να μεριμνήσει για το εντεινόμενο πρόβλημα των «αντιεμβολιαστών» και τους τεράστιους κινδύνους που επιφέρει η στάση τους για την ανοσία αγέλης.
Θέλω να σου ζητήσω ένα συγγνώμη. Πιο πολύ συγγνώμη απ’ όλα, που η κοινωνία μας εν πολλοίς ακόμα αναγνωρίζει στην ιδιότητα του γονέα σχεδόν ιδιοκτησιακό καθεστώς, δικαίωμα επιλογής ζωής και θανάτου του παιδιού του.
Συγγνώμη.
ΥΓ: Κι εσύ που με διαβάζεις, αν ένιωσες μια ξαφνική αναγούλα, μια απροσδιόριστη αδιαθεσία, μια ακατάληπτη ανάγκη να σηκωθείς από την καρέκλα σου, να γυρίσεις σελίδα, να μην διαβάσεις άλλο, μην ανησυχείς. Σημαίνει απλά πως είσαι ακόμα άνθρωπος.
* Ο Γεράσιμος Γραμματικόπουλος είναι ιατρός, νευρολόγος στο Neuron Πρότυπο Νευρολογικό Κέντρο.
