Ο Ανδρέας Σταματιάδης, ένας από τους εμβληματικότερους ποδοσφαιριστές στην Ιστορία της ΑΕΚ, έφυγε σήμερα από την ζωή, σε ηλικία 89 ετών. Εκτός από σπουδαία καριέρα ως ποδοσφαιριστής, ο εκλιπών υπηρέτησε την αγαπημένη του ομάδα από διάφορες θέσεις και κυρίως αυτήν του προπονητή.
Η «αποχαιρετηστήρια» ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ, έχει ως εξής:
«Η μεγάλη οικογένεια της ΑΕΚ θρηνεί σήμερα την απώλεια του Ανδρέα Σταματιάδη. Ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας μας, ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την ΑΕΚ από κάθε πόστο και ήταν πάντα παρών στα κελεύσματα του συλλόγου, πέρασε στην αιωνιότητα σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 89 ετών.
Η ΠΑΕ ΑΕΚ και προσωπικά ο ιδιοκτήτης της κ. Μάριος Ηλιόπουλος εκφράζουν την βαθιά τους οδύνη και συμμετέχουν ολόψυχα στο πένθος της οικογένειας του Ανδρέα Σταματιάδη και όλης της ΑΕΚ.
Ο Ανδρέας Σταματιάδης ήταν μία από τις πιο διαχρονικές μορφές στην ιστορία του συλλόγου, με προσφορά ως ποδοσφαιριστής, για σχεδόν δύο δεκαετίες, αλλά και ως προπονητής στην πρώτη ομάδα, ενώ θήτευσε σε επιτελικές θέσεις και στα τμήματα υποδομών.
Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1935 και μεγάλωσε στα Πετράλωνα σε οικογένεια ξεριζωμένων προσφύγων της Μικράς Ασίας. Όταν στα 15 του υπέγραψε δελτίο στον σύλλογο Σπάρτα Πετραλώνων, αυτό ακυρώθηκε για τυπικούς λόγους και αμέσως μετά ο πατέρας του Δημήτρης τον πήγε στην ΑΕΚ.
Ο Ανδρέας υπήρξε εκρηκτικός εξτρέμ που υπηρέτησε την ΑΕΚ ως το 1969, όντας μάλιστα σχεδόν όλη τη δεκαετία του ’60 αρχηγός της. Στα πρώτα βήματά του το 1952 πρόλαβε να παίξει συμπαίκτης σε δύο φιλικά με το μεγάλο ίνδαλμά του, τον Κλεάνθη Μαρόπουλο.
Από εκεί και μετά, άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία, με συγκομιδή 488 επίσημους αγώνες με 138 και επίσης μεγάλο αριθμό αγώνων και τερμάτων σε φιλικά και τουρνουά που είχαν πολύ μεγάλη αίγλη εκείνες τις εποχές. Με την ΑΕΚ πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1963, 1968) και τρία κύπελλα Ελλάδος (1956, 1964, 1966), ενώ φόρεσε 8 φορές τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών.
Κρέμασε τα παπούτσια του το 1969 και σχεδόν αμέσως άρχισε μια λαμπρή προπονητική καριέρα, ενώ δεν έπαψε ποτέ να αγαπά την ΑΕΚ και να είναι στη διάθεσή της. Επέστρεψε σε αυτή ως συνεργάτης του Φράντισεκ Φάντρονκ και έμεινε δίπλα του τρία χρόνια, ενώ συνέχισε ως συνεργάτης και των Τσαϊκόφσκι και Πούσκας. Χρειάστηκε μάλιστα να αντικαταστήσει τον τελευταίο στις αρχές του 1979 και να οδηγήσει την ΑΕΚ σε έναν τίτλο που φαινόταν χαμένος έντεκα αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος.
Εργάστηκε σε πολλές ομάδες με σημαντικές επιτυχίες, όμως η κορυφαία προπονητική στιγμή του ήταν η συμμετοχή με την Εθνική Ελπίδων στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988, στον οποίο η Ελλάδα ηττήθηκε σε διπλό τελικό από την πανίσχυρη Γαλλία (0-0, 0-3).
Το 1992 ανέλαβε επικεφαλής των Ακαδημιών της ΑΕΚ και στα χρόνια που ακολούθησαν υπηρέτησε την ομάδα από πολλά πόστα σε διάφορες διοικήσεις, είτε ως επικεφαλής των Ακαδημιών είτε στο τμήμα scouting.
Αφήνει πίσω του δύο γιους, τον Δημήτρη και τον Κώστα, και παίρνει μαζί του την αγάπη και το σεβασμό του κόσμου της ΑΕΚ και όλων των Ελλήνων φιλάθλων που θα θυμούνται έναν αθλητή με ήθος και ευγένεια, ένα πραγματικό κόσμημα για τον μοναδικό σύλλογο που υπηρέτησε και λάτρεψε σε όλη του τη ζωή».
