Γράφει ο Θανάσης Κ.
Για όποιον δεν ήταν σίγουρος ως τώρα, τα γεγονότα της Κάσου δεν αφήνουν πια κανένα περιθώριο αμφιβολίας:
Η Συμφωνία των Αθηνών και η περιβόητη “διακήρυξη περί φιλίας” Ελλάδας-Τουρκίας ΔΕΝ διασφαλίζει “ήρεμα νερά” στις σχέσεις των δύο χωρών, ΔΕΝ είναι “βήμα για την ειρηνική λύση των διαφορών μας”…
Είναι απλώς άτυπη δέσμευση της Ελλάδας να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τα “τετελεσμένα” της Τουρκίας!
Η Τουρκία επισήμως επέβαλε να “ειδοποιείται” και να “εγκρίνει” η ίδια ό,τι συμβαίνει στην Ελληνική ΑΟΖ, νότια, ανατολικά και νοτιοδυτικά της Κάσου. Δηλαδή στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ Κάσου και Κρήτης.
Αυτή η περιοχή περιλαμβάνεται στο Τουρκολυβικό Μνημόνιο που έχει διακηρύξει η Τουρκία από τις αρχές του 2020 και το οποίο εκτός του ότι είναι παράνομο με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS,1982), ΔΕΝ το έχει καν επικυρώσει η Εθνοσυνέλευση της Λιβύης.
Η ίδια αυτή περιοχή περιλαμβάνεται στη Συμφωνία Αθηνών-Καiρού τον Aυγουστο του 2020, για την – έστω και “κολοβή” – οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου
Μ’ άλλα λόγια “σεβαστήκαμε” την παρανομία της Τουρκίας που στρέφεται κυρίως εναντίον μας, και ταυτόχρονα μόνοι μας “ακυρώσουμε” την νόμιμη συμφωνία οριοθέτησης που κάναμε με την Αίγυπτο.
Στείλαμε το μήνυμα ότι η Τουρκία κάνει ό,τι θέλει κι εμείς σιωπηλώς το αποδεχόμαστε. Και ότι εμείς οι ίδιοι ΔΕΝ μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό για να υπερασπιστούμε τις νόμιμες συμφωνίες μας με άλλες γειτονικές χώρες.
Οπότε γιατί οι γείτονες να συνεννοούνται μαζί μας για τα νόμιμα, αφού μπορούν να συνεννοούνται με τους Τούρκους για τα παράνομα;
Χώρια που οι Τούρκοι είναι πρόθυμοι να δώσουν στην Αίγυπτο και τη Λιβύη κάτι παραπάνω σε θαλάσσιες δικαιοδοσίες – σε βάρος της Ελλάδας, βέβαια…
Πρόκειται για αυτο-υπονόμευση της θέσης της Ελλάδας!
* Το Ιταλικό σκάφος ολοκλήρωσε τις εργασίες του πριν αποχωρήσει, λέει…
Ναι, τις ολοκλήρωσε αφού η Τουρκία ζήτησε να “ενημερωθεί” – κι έδωσε τη σχετική “άδεια”, λέει. Πράγμα το οποίο συνέβη, κατά τους ισχυρισμούς της. Και έσπευσε δημόσια να μας… “ευχαριστήσει” γι’ αυτό!
Δηλαδή μας ευχαρίστησε γιατί την ενημερώσαμε για εργασίες που γίνονταν στην Ελληνική ΑΟΖ που έχουμε νομίμως οριοθετήσει με την Αίγυπτο…
Δηλαδή την ενημερώσαμε για πράγμα στο οποίο ΔΕΝ είχε λόγο…
Δηλαδή εμμέσως μοιάζουμε να αποδεχόμαστε ότι έχει λόγο.
Άρα, σιωπηλώς συναινέσαμε ότι – χάριν της “φιλίας” – οφείλουμε στο εξής να δεχόμαστε το (κατά τα άλλα “παράνομο”) Τουρκολυβικό μνημόνιο, που παραβιάζει κατάφωρα τα ΔΙΚΑ μας κυριαρχικά δικαιώματα.
Η Τουρκία το εκλαμβάνει αυτό – και το παρουσιάζει στη Διεθνή Κοινότητα – ως ελληνική παραδοχή ότι “η Ελλάδα, σιωπηλώς έστω, αποδέχεται το Τουρκολυβικό Μνημόνιο”. Κι αν το “αποδέχεται” η Ελλάδα, γιατί οποιοσδήποτε άλλος να το αμφισβητήσει;
Κι αν έτσι ΔΕΝ αντιδράμε δυτικά της Κάσου, τι ακριβώς ισχύει πιο πέρα, νοτίως του Καστελόριζου, που ακόμα δεν το έχουμε οριοθετήσει με την Αίγυπτο;
Καταλαβαίνετε τώρα;
Αρχίσαμε ήδη να εκχωρούμε σιωπηλώς, σταδιακώς και “ανεπαισθήτως” την Ελληνική ΑΟΖ!
Δεν κάναμε “διακήρυξη φιλίας” με την Τουρκία.
Πρακτικώς διαμηνύσαμε ότι θα δώσουμε στην Τουρκία ό,τι ζητάει – κι ότι επιβάλλει “επί του πεδίου” ως “τετελεσμένα”.
Ακόμα κι όταν είναι εντελώς παράνομα!
— Και μετά είμαστε “υπερήφανοι”, λέει, που… “δεν έχουμε πια παραβιάσεις στον αέρα”!
Μα δεν χρειάζεται πια να κάνει η Τουρκία “παραβιάσεις”…
Μόνοι μας σιωπηλώς τα δίνουμε!
— Είμαστε και “υπερήφανοι” λέει, γιατί επιτύχαμε “αποκλιμάκωση”.
Μα αφού οδηγούμαστε σε πλήρη συνθηκολόγηση, γιατί να υπάρξει πια οποιαδήποτε “κλιμάκωση”;
* Το να είσαι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος εμπεριέχει και κάποιες ΕΥΘΥΝΕΣ: να προασπίζεσαι την κυριαρχία σου και τα κυριαρχικά σου δικαιώματα.
Δεν μπορείς σιωπηλώς να απεμπολείς τις ευθύνες σου, χωρίς να χάνεις, τελικά και τα δικαιώματά σου.
Δηλαδή την ίδια την υπόστασή σου ως “ανεξάρτητο” και “κυρίαρχο” κράτος…
Αν ο γείτονας σου αρπάζει με το “έτσι θέλω” ό,τι θέλει, ΔΕΝ είσαι πια “κυρίαρχο κράτος”!
Και το χειρότερο: όλοι οι υπόλοιποι – σύμμαχοι, δυνητικοί σύμμαχοι και αντίπαλοι – δεν σε αντιμετωπίζουν πια ως “κυρίαρχο” κράτος!
Δηλαδή εκμηδενίζονται τα περιθώρια να ασκήσεις οποιαδήποτε Εξωτερική Πολιτική.
Είναι σαν να μπαίνει κάποιος στον περίβολο του σπιτιού σου και να απαιτεί να του ζητήσεις την άδεια για να κάνεις οποιαδήποτε εργασία εκεί. Μέσα στην ιδιοκτησία σου!
Κι εσύ πώς αντιδράς;
Κάνεις…”αποκλιμάκωση”, τρομάρα σου.
Δείχνεις… “ανωτερότητα”!
Αποφεύγεις την παραμικρή “φασαρία”…
Αποφεύγεις να ζητήσεις το δίκιο σου με οποιονδήποτε τρόπο.
Σιωπάς και σκύβεις το κεφάλι…
Αυτό σίγουρα ΔΕΝ είναι “Εξωτερική Πολιτική”.
Και κανείς δεν σε σέβεται όταν έτσι συμπεριφέρεσαι…
Υπογράψαμε “διακήρυξη περί φιλίας”…
Και εφαρμόζουμε ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ!
ΥΓ. Τελικά όσοι καταφέρονται κατά των “εθνικιστών” μέσα στην Ελλάδα, είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι του πιο επιθετικού Εθνικισμού: της Τουρκίας!
Που στρέφεται πρωτίστως κατά της Ελλάδας…
Επιθυμούν διακαώς “να τα βρουν” με τους Τούρκους που επεκτείνουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” τους, αλλά τους είναι “ανυπόφοροι” όσοι Έλληνες υπερασπίζονται την δική τους Πατρίδα…
Αυτό πια δεν είναι “κατάντημα”.
Είναι – σκέτη – ΝΤΡΟΠΗ!
Είναι η εξωτερική Πολιτική του… Χατζηαβάτη.
Σε ένα σκηνικό που θυμίζει όλο και περισσότερο “Θέατρο Σκιών”…
ΥΓ. Κι όλα αυτά συνέβαιναν την 24η Ιουλίου, δηλαδή στην επέτειο των 50 χρόνων από την Μεταπολίτευση. Και στα ελληνικά ΜΜΕ κυριαρχούσαν τα …κουστομπολιά από τη μεγάλη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, οι “κοσμικές εμφανίσεις” και τα “πηγαδάκια” – κι όχι όσα δραματικά συνέβαιναν εκείνη την ώρα έξω από την Κάσο…
Πραγματικό “Θέατρο Σκιών”.
Ή αλλιώς… “των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε”!
