Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δέχθηκε την Τρίτη της Διακαινησίμου, 22 Απριλίου 2025, ομίλους Ρ/Καθολικών Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών και φοιτητών από την Ιταλία και την Αυστρία.
Συγκεκριμένα, το Φανάρι επισκέφθηκαν οι Αρχιεπίσκοποι Bari και Bitonto κ. Giuseppe Satriano, και Rossano και Cariati κ. Maurizio Aloise, με κληρικούς και πανεπιστημιακούς καθηγητές ΡΚαθολικών Ινστιτούτων, και πιστούς εκ των επαρχιών τους, καθώς και όμιλο φοιτητών από το Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Antonianum υπό την ηγεσία του Οσιολ. π. Luca Bianchi, υπευθύνου οικουμενικών σχέσεων. Επίσης, όμιλος Καθηγητών και φοιτητών από το ΡΚαθολικό Ιερατικό Σεμινάριο της Βιέννης υπό τον Κοσμήτορα αυτού Οσιολ. κ. Richard Tatzreiter.
Καλωσορίζοντας τους παραπάνω ομίλους στην Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο κ. Βαρθολομαίος μιλώντας ιταλικά και γερμανικά, εξέφρασε τη λύπη του για την εκδημία του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αειμνήστου Πάπα Φραγκίσκου. Όπως είπε, μέχρι πριν μερικές ημέρες ήλπιζε να τον υποδεχθεί τον ερχόμενο Μάιο στη Νίκαια της Βιθυνίας και να εορτάσουν μαζί την επέτειο των 1700 ετών από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε, ότι ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν “ένας αδελφός, με τον οποίο μοιραζόμασταν μια βαθιά φιλία”, και υπενθύμισε ότι είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν πολλές φορές και να συνεργαστούν “για την ενίσχυση της πορείας των Εκκλησιών μας προς το κοινό Ποτήριο, και για το καλό της ανθρωπότητας.”
Αναφέρθηκε στις συναντήσεις τους στους Αγίους Τόπους, το 2014, στη Μυτιλήνη, αλλά και τη συνεργασία τους για την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για το μεταναστευτικό και προσφυγικό, για τη διαφύλαξη της ειρήνης, αλλά και για το ζήτημα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και συνολικά της Δημιουργίας του Θεού.
«Όλα αυτά τα δώδεκα χρόνια της παποσύνης του στάθηκε πιστός φίλος, συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γνήσιος φίλος της Ορθοδοξίας, γνήσιος φίλος των ελαχίστων αδελφών του Κυρίου για τους οποίους πολλές φορές εμίλησε, ενήργησε, ενίψε τους πόδας των, άφησε ένα παράδειγμα γνησίας ταπεινώσεως και αδελφικής αγάπης. Θα τον ενθυμούμεθα πάντοτε» σημειώνει στη δήλωσή του.
Και προσθέτει:
«Όταν το 2014, μόλις ένα χρόνο μετά την εκλογή και την ενθρόνισή του, με δική μου πρόταση και πρωτοβουλία πήγαμε στα Ιεροσόλυμα και προσευχηθήκαμε γονιπετείς ο ένας δίπλα στον άλλον, μπροστά στον Τάφο του Κυρίου, είχαμε συναντήσεις και συνομιλίες εκείνες τις δύο-τρεις ημέρες που περάσαμε μαζί στην Αγία Γη, στους Αγίους Τόπους, του είχα πει ”Αγιότατε ύστερα από λίγα χρόνια συμπληρώνονται 1.700 χρόνια από τη σύγκλιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Θα είναι μία πολύ ωραία και συμβολική πράξις να πάμε μαζί, να εορτάσουμε αυτή την ιστορική επέτειο και να μιλήσουμε για την περαιτέρω πορεία των αδελφών Εκκλησιών μας προς το κοινόν ποτήριον”. Έδειξε ενθουσιασμένος και είπε ”είναι φοβερά σκέψις, φοβερά ιδέα και πρότασις. Μακάρι εμείς να είμαστε καλά και να το πραγματοποιήσουμε αυτό το προσκύνημα στη Νίκαια, εάν δεν το επιτρέψει ο Κύριος, οι διάδοχοί μας”. Όντως επιθυμούσε πολύ να έρθει εντός του τρέχοντος έτους για να συνεορτάσουμε αυτή την ιστορική επέτειο και αυτό το εδήλωσε πολλές φορές στα μέσα ενημερώσεως και στους εκπροσώπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι οποίοι κατά καιρούς τον επισκέφθησαν στη Ρώμη. Δεν ήταν τυχερό, όπως λέμε, να έρθει ο ίδιος. Αν θα είμαι καλά, κάτι θα κάνει βεβαίως το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν θα αφήσει να περάσει απαρατήρητη αυτή η επέτειος. Ως προς την πλευρά της Καθολικής Εκκλησίας, θα εξαρτηθεί από το πρόσωπον, τας τοποθετήσεις και τας διαθέσεις του εκλεγισομένου Πάπα, εάν θα θελήσει και πότε θα θελήσει να πάμε στην Νίκαια και να υπογραμμίσουμε τη σημασία αυτής τη μεγάλης επετείου ενός μεγίστου γεγονότος στην Ιστορία του Χριστιανισμού.
«Προσευχόμεθα να τον ανταμείψει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου για τους πολλούς κόπους του»
Σήμερα, που συναντόμεθα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με όλους του αρχιερείς του πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου τον εν Χριστώ Αναστάντι αδελφικό ασπασμό, μιμνησκόμεθα της προσφιλούς προσωπικότητος του μόλις κοιμηθέντος αδελφού Πάπα Φραγκίσκου και δεόμεθα όλοι μαζί εν ενί στόματι και μία καρδία για την ανάπαυση της ψυχής του εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων. Προσευχόμεθα να τον ανταμείψει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου για τους πολλούς κόπους του για την Εκκλησία και τον Άνθρωπο και να αναδείξει επί του Θρόνου του Αγίου Πέτρου έναν άξιον διάδοχό του, ο οποίος θα ενστερνιστεί τα οράματα του Πάπα Φραγκίσκου και θα συνεχίσει το πολύτιμο έργο του για όλη την Ανθρωπότητα, ιδιαιτέρως για την Χριστιανιοσύνη και ακόμη ειδικότερα για την προσέγγιση των αδελφών εκκλησιών μας, με απότερον στόχον την πλήρη εν τω κοινώ ποτήριω συνάντησίν των.
Αιωνία σου η μνήμη Πάπα Φραγκίσκε».
Στο πλαίσιο της επισκέψεως ο Αρχιεπίσκοπος του Rossano παρέδωσε στον Οικουμενικό Πατριάρχη ένα αντίγραφο του Codex Purpureus Rossanensis, ενός παγκοσμίου γνωστού ελληνικού χειρογράφου του 5ου-6ου αιώνα που περιέχει τα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου. Τον αυθεντικό Κώδικα είχε θαυμάσει ο κ. Βαρθολομαίος κατά την επίσκεψή του στο Rossano της Καλαβρίας.
